Ommezwaai
Blijf op de hoogte en volg Afrika
08 Februari 2016 | Zuid-Afrika, Franschhoek
Zijn we weer!
Waarschijnlijk nu twee verslagen tegelijk.
Internet is nog steeds niet overal vanzelfsprekend hier.
Hopelijk heb ik nu een wifi code waardoor ik dit ook kan verzenden.
Tijdens het schrijven van mijn vorige verslag was het bloedje heet en zo te zien aan de weersverwachtingen wordt t morgen ook weer 39gr.
Maar goed, nu dus even een update van afgelopen week.
Ik ben aardig gesetteld hier in mn ieniemienie huisje.
Heb zelfs een aardig gezonde routine, ontbijtje, broodtrommeltje met twee boterhammetjes en zelfs fruit! Moet niet gekker worden.
Op kantoor is het ook een ommezwaai.
Schreef ik vorige week nog dat ik nog niet weet of ik t wel zo leuk vind,
nu ik wat meer de dingen onder de knie krijg is het ineens wel leuk en vliegen de dagen voorbij.
Ik heb dan ook afgesproken dat ik nog twee weken langer op kantoor blijf en mijn reisplannen aanpas.
De weekenden zijn nu dus zonder plannen en worden a-la-minute gemaakt.
Als een collega vrijdag vraagt wat ik in het weekend ga doen, vraag ik haar de precieze lokatie van de markt in Stellenbosch.
Ze biedt spontaan aan samen te gaan en we spreken dus direct af, halverwege carpoolen we vanaf een tankstation, zo weet ik meteen de juiste weg.
De markt blijkt een slow food market te zijn, helemaal naar mijn bekkie dus….
Er staan wat kraampjes met kleding, sieraden en andere hebbedingetjes, maar hoofdzakelijk is het eten en vooral ook drinken.
Er staan mensen met verse Samosa's, dim-sums, tortillas, ambachtelijk brood, boeren kazen, zelfs een Hollander met bitterballen en kroketten.
Hij doet goede zaken, want het stikt hier van de Nederlanders.
Tussen het eten door staan nog verschillende wijnhuizen met hun proeverijen en binnen in een grote hal staan kraampjes met taarten, olijven, gedroogd fruit en ga zo maar door.
In het midden en rondom de markt staan picknicktafels en banken en zitten mensen met kleedjes op het gras.
We maken een rondje en zitten even later met een heerlijke samosa en een glas bubbels op een van de banken, tis 11.00, dit is t goeie leven….
We gaan nog een rondje voor wat zoets en vragen meteen een doosje want de stukken taart zijn zo groot dat t eigenlijk twee porties zijn, de helft gaat mee naar huis.
Rond de middag rijden we weer terug naar de carpoolplaats en duiken hier nog even de drankenwinkel in.
In plaats van wijn, kom ik dit keer met wat plaatselijke craftbiertjes naar buiten.
In de middag ga ik nog even wat boodschapjes doen en dan heb ik alleen nog maar zin om te luieren.
Tis tenslotte weekend.
Zondag is er een om rustig aan op te staan.
Tis alweer een strakblauwe hemel en ik wil eigenlijk een beetje beweging.
Van diezelfde collega kreeg ik de tip om te gaan hiken in Jonkershoek.
Veilig, niet te druk en goed te doen in je eentje.
Ik heb van horen zeggen dat ik vroeger als kind vroeg: 'wanneer gaan we nou klauteren'
Dat was in Zwitserland, ze hadden mij 's morgens gezegd dat we gingen klauteren.
Nadat we enkele uren bergpaadjes hadden gevolgd vroeg ik me af wanneer dat klauteren dan zou beginnen.
Nu, zo'n 35 jaar verder, ben ik eindelijk gaan klauteren.
Ik heb me netjes aangemeld bij de slagboom en mijn gegevens genoteerd.
Nog even vraag ik aan de man bij de poort of het echt veilig is om in mn eentje te gaan hiken.
Als ik voor donker niet terug ben, komt ie me persoonlijk zoeken, zegt ie.
Goed, ik ga op pad.
Een hobbelig pad van 5km, waarop ik blij ben niet met mijn eigen auto te rijden, zet ik de auto aan de zijkant en volg het bordje 'Éerste en tweede waterval route'.
Het eerste stuk gaat over grote ongelijke keien, lichtelijk klimmend.
Dan volgt een stuk zand en gaat t weer over in keien.
De begroeiing is prachtig, proteastruiken, die helaas zijn uitgebloeid, fynbos en andere struikjes met heerlijke geuren.
Het pad wordt langzaamaan ruiger en de tegenliggers zien er stuk voor stuk oververhit uit.
Na een bochtje moet ik goed kijken waar het pad verder gaat, ik laat mensen achter mij voorgaan en zie dat t dus echt de juiste richting is.
Dit is wat het verschil is tussen wandelen en hiken, tussen klauteren in Zwitserland en Apenkooien in Zuid-Afrika.
Op handen en voeten vervolgen we onze route.
Ik laat zo nu en dan weer iemand passeren, zodat ze niet naar mijn achterkant hoeven te kijken als ik in standje moeilijk de bult op klauter.
Het uitzicht wordt mooier en mooier, het 'pad' volgt slingerend het watertje wat ongetwijfeld van de waterval komt, wat tevens het eindpunt zal zijn van deze hike.
Hier en daar zoeken mensen verkoeling en zitten heerlijk met hun picknick basket op grote keien aan het water.
Nog een stukje verder wordt t toch echt spannend nu, het paadje wordt smaller en de afgrond dieper.
Niet over nadenken, de juiste weg is nog altijd vooruit.
Net als ik denk, is t wel verstandig om door te gaan, komen een stel jongeren voorbij die er behoorlijk de spurt in hebben, even later hoor ik ze gillen en…..plonsen.
Yes! De waterval, een voor een sponsen ze in t kraakheldere water.
Ik vind t best zo van een afstandje en zak op een steen om wat te drinken en mn boterhammetje met pindakaas te eten.
Genieten kan zo simpel zijn….
De terugweg is een stuk makkelijker, maar dat zit voornamelijk in je hoofd denk ik, omdat je nu weet hoe ver t is en hoe je pad eruit ziet.
Weer bij de auto sjees ik naar de gate en zeg tegen de man dat ik t gered heb.
Hij wnest me een fijne dag en zegt; 'tot de volgende keer'
Hij weet dus dat ik nog een keer terug kom.
Vies zwetend besluit ik naar huis te gaan, ik had mezelf beloofd ergens n wijntje te gaan proeven, want dat doe je hier op zondagmiddag.
Maar in mn bergschoenen en korte broek lijkt me dat geen goed plan.
Eenmaal terug, zie ik dat t al 14.00 is en de meeste wijnhuizen gaan om 15.00 dicht.
Niet de moeite dus.
Dan bedenk ik me de craftbiertjes in de koelkast.
Ik kom de zondagmiddag wel weer door, rustig aan, morgen is het weer maandag!
Waarschijnlijk nu twee verslagen tegelijk.
Internet is nog steeds niet overal vanzelfsprekend hier.
Hopelijk heb ik nu een wifi code waardoor ik dit ook kan verzenden.
Tijdens het schrijven van mijn vorige verslag was het bloedje heet en zo te zien aan de weersverwachtingen wordt t morgen ook weer 39gr.
Maar goed, nu dus even een update van afgelopen week.
Ik ben aardig gesetteld hier in mn ieniemienie huisje.
Heb zelfs een aardig gezonde routine, ontbijtje, broodtrommeltje met twee boterhammetjes en zelfs fruit! Moet niet gekker worden.
Op kantoor is het ook een ommezwaai.
Schreef ik vorige week nog dat ik nog niet weet of ik t wel zo leuk vind,
nu ik wat meer de dingen onder de knie krijg is het ineens wel leuk en vliegen de dagen voorbij.
Ik heb dan ook afgesproken dat ik nog twee weken langer op kantoor blijf en mijn reisplannen aanpas.
De weekenden zijn nu dus zonder plannen en worden a-la-minute gemaakt.
Als een collega vrijdag vraagt wat ik in het weekend ga doen, vraag ik haar de precieze lokatie van de markt in Stellenbosch.
Ze biedt spontaan aan samen te gaan en we spreken dus direct af, halverwege carpoolen we vanaf een tankstation, zo weet ik meteen de juiste weg.
De markt blijkt een slow food market te zijn, helemaal naar mijn bekkie dus….
Er staan wat kraampjes met kleding, sieraden en andere hebbedingetjes, maar hoofdzakelijk is het eten en vooral ook drinken.
Er staan mensen met verse Samosa's, dim-sums, tortillas, ambachtelijk brood, boeren kazen, zelfs een Hollander met bitterballen en kroketten.
Hij doet goede zaken, want het stikt hier van de Nederlanders.
Tussen het eten door staan nog verschillende wijnhuizen met hun proeverijen en binnen in een grote hal staan kraampjes met taarten, olijven, gedroogd fruit en ga zo maar door.
In het midden en rondom de markt staan picknicktafels en banken en zitten mensen met kleedjes op het gras.
We maken een rondje en zitten even later met een heerlijke samosa en een glas bubbels op een van de banken, tis 11.00, dit is t goeie leven….
We gaan nog een rondje voor wat zoets en vragen meteen een doosje want de stukken taart zijn zo groot dat t eigenlijk twee porties zijn, de helft gaat mee naar huis.
Rond de middag rijden we weer terug naar de carpoolplaats en duiken hier nog even de drankenwinkel in.
In plaats van wijn, kom ik dit keer met wat plaatselijke craftbiertjes naar buiten.
In de middag ga ik nog even wat boodschapjes doen en dan heb ik alleen nog maar zin om te luieren.
Tis tenslotte weekend.
Zondag is er een om rustig aan op te staan.
Tis alweer een strakblauwe hemel en ik wil eigenlijk een beetje beweging.
Van diezelfde collega kreeg ik de tip om te gaan hiken in Jonkershoek.
Veilig, niet te druk en goed te doen in je eentje.
Ik heb van horen zeggen dat ik vroeger als kind vroeg: 'wanneer gaan we nou klauteren'
Dat was in Zwitserland, ze hadden mij 's morgens gezegd dat we gingen klauteren.
Nadat we enkele uren bergpaadjes hadden gevolgd vroeg ik me af wanneer dat klauteren dan zou beginnen.
Nu, zo'n 35 jaar verder, ben ik eindelijk gaan klauteren.
Ik heb me netjes aangemeld bij de slagboom en mijn gegevens genoteerd.
Nog even vraag ik aan de man bij de poort of het echt veilig is om in mn eentje te gaan hiken.
Als ik voor donker niet terug ben, komt ie me persoonlijk zoeken, zegt ie.
Goed, ik ga op pad.
Een hobbelig pad van 5km, waarop ik blij ben niet met mijn eigen auto te rijden, zet ik de auto aan de zijkant en volg het bordje 'Éerste en tweede waterval route'.
Het eerste stuk gaat over grote ongelijke keien, lichtelijk klimmend.
Dan volgt een stuk zand en gaat t weer over in keien.
De begroeiing is prachtig, proteastruiken, die helaas zijn uitgebloeid, fynbos en andere struikjes met heerlijke geuren.
Het pad wordt langzaamaan ruiger en de tegenliggers zien er stuk voor stuk oververhit uit.
Na een bochtje moet ik goed kijken waar het pad verder gaat, ik laat mensen achter mij voorgaan en zie dat t dus echt de juiste richting is.
Dit is wat het verschil is tussen wandelen en hiken, tussen klauteren in Zwitserland en Apenkooien in Zuid-Afrika.
Op handen en voeten vervolgen we onze route.
Ik laat zo nu en dan weer iemand passeren, zodat ze niet naar mijn achterkant hoeven te kijken als ik in standje moeilijk de bult op klauter.
Het uitzicht wordt mooier en mooier, het 'pad' volgt slingerend het watertje wat ongetwijfeld van de waterval komt, wat tevens het eindpunt zal zijn van deze hike.
Hier en daar zoeken mensen verkoeling en zitten heerlijk met hun picknick basket op grote keien aan het water.
Nog een stukje verder wordt t toch echt spannend nu, het paadje wordt smaller en de afgrond dieper.
Niet over nadenken, de juiste weg is nog altijd vooruit.
Net als ik denk, is t wel verstandig om door te gaan, komen een stel jongeren voorbij die er behoorlijk de spurt in hebben, even later hoor ik ze gillen en…..plonsen.
Yes! De waterval, een voor een sponsen ze in t kraakheldere water.
Ik vind t best zo van een afstandje en zak op een steen om wat te drinken en mn boterhammetje met pindakaas te eten.
Genieten kan zo simpel zijn….
De terugweg is een stuk makkelijker, maar dat zit voornamelijk in je hoofd denk ik, omdat je nu weet hoe ver t is en hoe je pad eruit ziet.
Weer bij de auto sjees ik naar de gate en zeg tegen de man dat ik t gered heb.
Hij wnest me een fijne dag en zegt; 'tot de volgende keer'
Hij weet dus dat ik nog een keer terug kom.
Vies zwetend besluit ik naar huis te gaan, ik had mezelf beloofd ergens n wijntje te gaan proeven, want dat doe je hier op zondagmiddag.
Maar in mn bergschoenen en korte broek lijkt me dat geen goed plan.
Eenmaal terug, zie ik dat t al 14.00 is en de meeste wijnhuizen gaan om 15.00 dicht.
Niet de moeite dus.
Dan bedenk ik me de craftbiertjes in de koelkast.
Ik kom de zondagmiddag wel weer door, rustig aan, morgen is het weer maandag!
-
08 Februari 2016 - 22:18
Tannie:
Hoi Petra
Wat fijn om weer iets van je te horen.
Zo te horen bevalt je woonruimte je wel, waar zit je nu precies?
Geweldig dat het op het werk ook goed gaat, het lijkt of je je draai wel hebt gevonden.
Van die uitstapjes die jij maakt genieten wij ook met volle teugen.
Op de temperaturen zijn we ook al jaloers want het is hier weer eens vies nat en koud.
Geniet maar lekker van alles en hopelijk komt er weer gauw een vervolg.
We kijken er naar uit.
Lieve groetjes Oom en Tannie
-
08 Februari 2016 - 23:54
Claudia:
Ha Petra,
Zo te lezen, lukt het jou weer om het zo gezellig en leuk te krijgen! Fijn dat het werkt weer wat beter gaat en dat ondanks de luxe er niet meer is, je goed begint te voelen in je huisje! Ik reageer niet altijd, maar vind het erg leuk om mee te kunnen lezen en op die manier zelf een beetje op reis te zijn. Nog veel plezier!! Liefs, Claudia -
09 Februari 2016 - 11:41
Rieky:
Hoi Peet.
Gisteravond laat gezien dat er weer een verslag van je reis was.
Kon toen niet direct reageren maar heb er nu wel even tijd voor.
Via watsapp en facebook hebben we al wel wat meegekregen maar zo,n verslagje is toch veel leuker. We genieten elke keer weer van jou belevenissen.
Wat fijn dat het nu wat beter gaat met het werk en dat je toch hebt besloten om er nog 2 weken extra aan te knopen. dat gaat dan wel van je vakantie tripjes af , maar ik denk, jou kennende, dat dit echt niet de laatste keer is dat je naar Afrika gaat.
Wat een onderneming dat klim tochtje , daar was onze wandeling in zwitserland zo te lezen niets bij . Misschien had je de stokken mee moeten nemen.
En dat met die hitte!!!!
Leuk dat je collegaatje met je mee wilde naar de markt.
Het weer hier was gisteren erg onstuimig , de meeste optochten werden afgelast van wege de wind. In druten werden alle wagens verboden In beek en kleve zijn de optochten helemaal afgelast.
Heel jammer van al het werk dat er in zat.
Maar ja veiligheid is nu eenmaal belangrijker.
Collin heeft echt de tijd van zijn leven hij geniet volop.Maar dat zal hij je vast zelf nog wel een keertje vertellen denk ik.
wally doet het goed ,hij is nog wel onstuimig maar wel lief.
Hoe is het met noeki Gaat het nu weer goed met hem?
Nou het is toch weer een heel verhaaltje geworden , Ik ga nu even n bakje koffie drinken .
De groetjes van ons . Mama
-
09 Februari 2016 - 17:08
Jeanette:
Op een gegeven moment dacht ik 'Hey nog steeds geen berichtje, zou het wel goed gaan'?
Maar we gaan er dan vanuit dat internet vanzelfsprekend is maar dat is natuurlijk niet overal zo.
Maar wat een avonturen, leuk.... en wat een lef! Ik doe het je niet na :(
Wens je nog veel plezierige (werk)avonturen.
Groetjes Jeanette -
10 Februari 2016 - 19:14
Oom Jan:
Pindakaas altijd lekker....! Mooi weer om te lezen.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
