aapjes rond het zwembad

Aapjes rond het zwembad

Eigenlijk is het weer te heet om te schrijven, maar moet mn fans toch tevreden houden :-)
Daarom nu het toiletgebouw opgezocht voor een beetje verkoeling en elektriciteit.
Twee vliegen in 1 klap, meteen namelijk mn telefoon ook opladen.
Over vliegen gesproken, je wordt er knettergek van buiten, van die kleintjes die steeds je oren en ogen in willen.
Maar laat ik bij het begin beginnen.

De auto werd zonder problemen teruggenomen in Kaapstad.
Er werd niet eens heel grondig gecheckt
Ik had al een mailtje gekregen van Kulula dat mijn vliegtuig vertraging zou hebben.
Dat werd dus een totaal van 4 uur vertraging, op n vluchtje van 2 uur.
Veel mensen gaan hun beklag doen aan de balie en verliezen daarbij hun geduld, alsof dat meisje aan de balie dan ineens wel een vliegtuig voor ze kan toveren.
Ik ben blij dat ik nog een tussenstop heb geboekt in Pretoria, want ook hier kom ik dus nu in het donker aan, en natuurlijk stopt de navigatie er weer mee.
Waarschijnlijk door de enorme onweersbui die de straat hels verlicht en een bak water met zich meebrengt.
Gelukkig ben ik er al een paar keer geweest en na 1x vragen bij een benzinestation heb ik het zo weer gevonden.

Ik vind dat ik wel een biertje verdient heb uit de 'eerlijkheids-bar', naam opschrijven, drankjes opschrijven en morgen afrekenen.
Ik schuif aan aan de lange tafel waar nog meer mensen zitten en bekijk mn facebook ff.
Nix gemist..
De jongen tegenover mij, in een kaki-outdoorblouse, is druk aan het schrijven en denkt diep na.
Ik vraag of hij zijn reisverslag aan het schrijven is.
Nee, hij werkt in Mozambique als conservationist en doet dus eigenlijk wat huiswerk.
We raken aan de praat over Kruger en wildlife in het algemeen en de tijd vliegt voorbij.
Naast mij zitten twee meisjes uit België en zij hebben duidelijk nog geen plannen.
Ze praten met een oudere dame die zelfstandig reist en met een Ier die er al aardig wat travel uurtjes op heeft zitten.
Ze weten niet goed hoe ze verder moeten reizen, want tja een auto huren in Zuid Afrika met alleen twee meiden erin is natuurlijk levensgevaarlijk, zo ook de trein.
De ranger en ik kijken elkaar aan en moeten hier erg om lachen, als je je zo opstelt en alles geloofd van iedereen, is het een kwestie van tijd eer je overvallen wordt.
We mengen ons maar niet in het gesprek, ze zoeken t maar uit.

Mn biertje is op, ik ben kapot van een dag airport hangen en ga mn bed opzoeken.
Alle auto's zijn inmiddels door de eigenaar van de backpacker met veel passen en meten netjes binnen de poort gezet.
Om 6.00 zal hij ze weer buiten de poort zetten, mooi systeem, zo 'vergeet' niemand te betalen als je 's morgens de autosleutel ophaalt.

De volgende dag ga ik naar Graskop.
Ik ben er 1x eerder geweest en herinner me een brede straat met veel winkeltjes en restaurantjes.
Als ik er aan kom na een rit vol bergpassen en bochten, lijkt niets op mijn herinnering.
Centrum is zeker ergens anders?
Ik krijg een erg leuk rondaveltje voor mezelf met een tweepersoons bed en een stapelbedje, een douche/wc en een keukentje.
Dit blijkt toch wel HET centrum te zijn en met de diefstal van de familie Donachie in het verleden sluit ik elk raampje hermetisch af.
Ik loop naar de supermarkt, waar de schappen maar half gevuld zijn.
Er is nou eenmaal niet meer.
Ik loop een straat in waar een hardware winkel zit, misschien hebben ze hier een gasflesje voor mijn kookstelletje.
Dan herken ik nauwelijks de straat, hier was het dus, die winkeltjes en restaurantjes.
In mijn geheugen was t veel mooier, maar goed, gevonden dus.
Geen gasflesje, morgen maar even souvenirtjes shoppen, want dat deel is enorm uitgebreid en de toeristenbussen rijden af en aan.
Alleen voor middagstopjes, ze blijven hier niet overnachten.

De volgende dag staan de MacMac watervallen en pool op het menu.
Ik kwam er gisteren al langs maar had toen geen zin/tijd om er uit te stappen.
Er is niet veel water in deze droge periode, dus er is op dit moment 1 waterval, maar hij is prachtig.
Ook hier barst het van de stalletjes met houtsnijwerk en andere prullaria.
Ik moet eigenlijk nog een leeuw voor iemand meebrengen, maar dat haal ik in het dorp wel vanmiddag.
De pools zijn nog mooier, en had ik dit geweten dan had ik mijn badpak meegenomen.
Het zijn natuurlijke, kleine zwembadjes gevuld door kleine watervalletjes.
Glashelder, enkele mensen zijn erin geplonst en ik ben jaloers.
Ik kan het niet laten om bij de ondiepe gedeelten met mijn voeten erdoorheen te banjeren.
Tis niet eens koud…..

Intussen ben ik uit t toiletgebouw gedreven, te heet, gaan zwemmen. Nederland/Afrikaners ontmoet, terug naar toiletgebouw, koude douche genomen, klein uiltje geknapt in de hangmat, naar t winkeltje gelopen, colaatjes gehaald en neergestreken op het uitzichtdek met uitzicht op een bijna geheel droge rivier Letaba, hier en daar een olifant, nijlpaard en een heuse landingsbaan voor Maraboes, lijkt Schiphol wel. Maar goed, waar was ik…..

Terug in het dorp ga ik op leeuwenjacht, die vind ik bij een van de stalletjes.
Het verkopen gaat ze zo gemakkelijk dat ze denken dat ik nog meer ga kopen, NOT.
Ik leg uit dat ik niet een eigen vliegtuig heb en dus niet alles kan meenemen.
Ze doen net of ze dat niet horen/begrijpen.
Een stukje verder loop ik op de geur de winkel binnen.
Biltong en Droe wors…..mmmm.
Ik mag vanalles proeven, maak een keuze en koop ook hier een extra zakje, ook op verzoek van iemand.

De volgende dag moet ik een aardig stukje rijden en dus ga ik een beetje TV kijken en dan slapen.
Gek na zoveel tijd weer eens TV te kijken, ik heb zowaar BVN op de satelliet, maar erg interessant is het niet.
Tshipise staat vandaag op het program, er zijn daar warm waterbronnen en ik kan niet wachten om erin te duiken.
Thsipise ligt zo'n 36km van Musina, de laatste stop voor de grens met Zimbabwe.
Ook hier ben ik eerder geweest en nu is er niet veel te beleven.
Over enkele weken hebben ze hier schoolvakantie en zal alles een stuk drukker zijn.
Ik zet mn tent op en test mn hangmat, heerlijk.
Tis nog iets te warm voor het zwembad en ik wil eigenlijk nog wel wat boodschapjes hebben.
Dan moet ik toch echt naar Musina want hier in de omgeving of tot aan de grens met Kruger, is niets.
Beter nu even naar Musina dan in de ochtend, t ligt niet op mn route.
Daar aangekomen is ook hier een supermarkt maar half gevuld, das raar voor een plaats als deze waar veel mensen van afhankelijk zijn.
Als ik ga tanken en vraag naar campinggas verwijst de jongen me naar de shopping mall.
Gelukkig, ik koop wat ik nodig heb, inclusief mn campinggas (love Shoprite) en rijd weer terug naar de camping.
Mijn buren, twee oudere mensen, zijn ook nog volop aan het installeren.
Ik doe mn boodschapjes weg en haast me naar het zwembad.
Tis een soort thermaalbad met water dat 39graden is, er is een aparte binnen pool voor mensen met rolstoel.
Als ik net mn spulletjes op de bank leg en half in het water sta, komen de nieuwsgierige blauwaapjes.
Hij kijkt naar mij en naar mn spullen, ik vertrouw m niet.
Ik ga eruit en leg mn spullen dichter bij de waterkant, teleurgesteld druipt t aapje af.
Maar dan komen er meer en meer aapjes, allemaal nieuwsgierig en af en toe een pootje in het water steken om te testen, zo lijkt t.
Ik vind t wel grappig, er zijn ook hele kleintjes bij, maar ik blijf alert en kijk of ze niet met mn slippers weglopen.

En nu ik over aapjes schrijf, komen ze hier ook met een stuk of 5 tegelijk de boom uit. Ik heb ook nog chippies gekocht, maar die bewaar ik maar even tot de aapjes op veilige afstand zijn.

Ik maak wat te eten en word meteen omringt door een hele familie zwerfkatten.
Als ik een tijdje later in mn hangmat lig, denk ik een van de katten op het aanrecht te zien.
Maar de staart is wel erg lang voor een kat en de achterpoten hoger dan de voorpoten.
In de schemering is dat allemaal niet zo duidelijk.
Ik kijk nog eens goed en zie de grote ogen van een nagaapie, een bush baby.
Even daarna komt er een tweede bij, ze besnuffelen de wasbak en beginnen dan aan de nachtvlinders die op het licht af gekomen zijn.

Ik duik mn tent in want de volgende dag wil ik vroeg het Kruger Park in.
Maar als ik “s morgens mn tent uit rol staat de buurman me al op te wachten.
Of ik koffie kom drinken, want ik heb natuurlijk niets om zelf koffie te maken.
Johanna en Naas komen uit Witbank en komen hier elk jaar overwinteren voor 5 maanden, ze moeten al zeker ver in de 70 zijn.
Ik blijf een tijdje zitten kletsen en zeg dan dat ik verder moet.
Naas verteld me dat er een omleiding is omdat de brug naar Pafuri al 6 jaar kapot is, goed om te weten.

Bij de gate schrijf ik me in en rij door naar Shingwedzi.
Nog niets aan de hand zo ver, buiten dat t erg stil is en ik niemand tegen kom.
Dan, als ik boven aan een heuvel kom zie ik een eindje voor me twee enorme olifanten stoeiend midden op de weg.
Ik trap op de rem om een flinke afstand te behouden.
Tis altijd weer schrikken, ze zijn altijd veeeeel groter dan in je herinnering.
En deze zijn roodbruin, vanwege de roodbruine aarde hier.
Even later vertrekken ze de bush in, maar bij mij zit de schrik er al in.
Veel meer gespannen nu, rij ik naar mijn restcamp, onderweg nog wel bokjes, zebra's en giraffen spottend.
Ik zet mn tent op en ook hier is het apenuurtje aangebroken.
Alles is afgesloten, ze kunnen nergens bij.
Ik kijk even wat ik de volgende dag voor route wil rijden en hou me voor dat die olifanten angst wel over zal gaan.
Ik ken tenslotte de lichaamstaal en weet best wanneer een olifant relaxed is en wanneer niet.
Maar op de een of andere manier werkt die kennis nu averechts.
Hoe meer je weet, hoe enger het is, lekker dan, zo'n rangerdiploma….
Ik volg de verharde weg een stuk naar beneden en ga bij Mopani restcamp koffie drinken.
Van daaruit ga ik de loop rijden (een onverharde weg die vaak een eindje van de verharde weg afligt en waar wellicht meer wild loopt) om vervolgens weer bij Shingwedzi uit te komen.
De eerste gedeelten gaan goed, weinig te zien, maar mooie omgeving.
Ik kom ineens zelfs een auto tegen, Hollanders met camera's met enorme lenzen, ter waarde van een auto.
Ze hebben wel honderd aasgieren gezien, maar geen kill….
Ik zie twee aasgieren en verder niets, en dus rij ik door.
Ik heb er een beetje genoeg van en hoop dat ik er bijna ben.
Dan moet ik een stuk langs de rivierbedding en denk al bij mezelf, dit is een foute omgeving op dit tijdstip van de dag.
Het is heet en dus zoeken de olifanten verkoeling bij rivieren en onder de bomen aan de kant hiervan.
Het zijn vaak prachtige grote bomen, maar de olifanten zijn goed gecamoufleerd.
Ik moet dit pad volgen, er is geen weg terug en ineens staan er 5 olifanten, we schrikken van elkaar en ik blijf gewoon op mn snelheid doorrijden, hier ga ik echt niet stoppen.
Mn hart zit in mn keel, of eigenlijk ben ik er niet zeker van of t nog werkt.
Ik blijf rijden en wil dit zo snel mogelijk achter de rug hebben.
Ineens kom ik nog een keer zo'n enorme reus tegen, veeeeel te dichtbij voor mijn zin.
Ik moet er nu toch bijna zijn, Shingwedzi ligt ook aan deze rivier.

Eindelijk land in zicht en ik rij met een rotgang de poort in, naar mn tent.
Ik stap uit en beloof mezelf nooit meer een selfdrive vakantie in Kruger te plannen.

Weer ff onderbroken…..komt er ineens een slang(etje) mijn richting uit….een dunnetje van zo'n 0.75m
maar toch, genoeg om mn boeltje te pakken en t restaurantterras op te vluchten….is deze vakantie een test ofzo?

De volgende dag doe ik t dus rustig aan met inpakken en als ik denk dat t warm genoeg is voor de olifanten om bij de rivier te zijn, vertrek ik in een rechte weg naar Letaba.
Bij het inchecken boek ik ook een morningdrive, dan zie ik nog wat maar hoef niet zelf te rijden.

Jammer joh, de morningdrive was vanmorgen, maar helaas weinig gezien, zelfs geen olifanten!!!
Morgen naar Satara, maar weer dezelfde tactiek, recht ernaar toe en dan lekker wild kijken vanaf t uitzichtdek.



*dit is geschreven op 8 maart, maar zoals jullie wellicht doorhebben, geen internet hier :-(


** Jaaaa, internet! Inmiddels is het weer hier omgeslagen en zo ook mijn stemming. Ben weer helemaal in mn nopjes hier in t park en zal vanavond weer een verslagje proberen te schrijven.
Misschien dus morgen nog een laatste verslag.