Stout aapje

Van Shingwedzi naar Letaba.

Wat een hitte, ik heb mn boeltje weer gepakt en rij naar Letaba.
Het lijkt ietsje rustiger met de olifanten en als ik nog maar eens een koffie ga drinken bij Mopani restcamp, ben ik al op de helft van de weg naar Letaba.
Letaba heeft meer bomen om mijn tentje heerlijk in de schaduw te zetten.
Ik heb onderweg weer een beetje moed gekregen qua autorijden door het park.
De olifanten die ik zie zijn op prima afstand en dan is observeren erg leuk.

Naast mij staan Linda en 'dinges' (ben zn naam vergeten)
Ze vragen of ik al veel gezien heb, en daarna vragen ze me het hemd van mn lijf.
Ik moet even in hun camper kijken naar de foto's van de luipaard en leeuwen die ze die dag gezien hebben.
Super foto's, maar dan zie ik ook dat er enorme lenzen onder de tafel liggen, tja als t dan nog geen mooie foto's worden.

'Dinges' gaat kos maken en ik hoor Linda zeggen dat hij voor drie moet koken.
Lief, maar daar heb ik weinig zin in en dus ga ik terug naar mn hangmat.
Salade is alles wat ik wil eten met deze hitte, 'dinges' schilt een aardappeltje minder.
De overburen hebben een UV licht en vragen of we wat schorpioenen willen zien.
Deze lichten namelijk op als je ze beschijnt met UV licht, super om te zien, maar het zijn er wel erg veel, 'dinges' gaat meteen zijn slippers aandoen.

's Nachts hoor ik geritsel onder mijn tent en ben er zeker van dat de schorpioenen onder mn tent zitten.
Zolang ze niet binnen komen…..
Maar als ik de volgende dag mn tentje verplaats, ik had me een beetje vergist met de schaduw, blijken het gewone zwarte torren te zijn geweest.
Linda en 'dinges' zijn vertrokken, ze hebben een camper maar ook een suzuki jimny.
Deze wordt achter de camper gehaakt en zo vertrekken ze.
En terwijl zij vertrekken heb ik mijn morning game drive, om 4.45 verzamelen pppfffff
Zoals ik al schreef viel die een beetje tegen.

Bij terugkomst heb ik nieuwe buren, Bob en Kathy.
Ook zij nodigen me 's avonds uit voor een praatje en hebben t onder andere over het weer.
De sterren staan hoog aan de lucht, dus ik denk niet dat t dek over mn tent hoeft.
Maar na enkele uren geslapen te hebben, begint het ineens stevig te waaien, in de verte zie ik weerlicht.
Ik hoor de buren ook rommelen en even later komt de buurman vragen of alles nog oke is, zo niet moet ik naar ze toe komen.

Ik vertrouw t weer niet en maak provisorisch het tentdek vast, tis ook aarde donker dus veel zie ik niet.
Als de wind aanhoudt en ik de sterren zie verdwijnen, verkas ik naar de achterbank van de auto.
Het zal zo wel losbarsten en dan ben je toch t veiligst in de auto, zegt men.
De volgende ochtend hangt mn tentje er triest bij, alles is door en door nat.
Gelukkig alleen de tent, mn spullen blijven in de auto, anders blijf ik aan t sjouwen.
Buurvrouw Kathy komt vragen of ik t overleefd heb en ik vraag haar of ze misschien n bezempje heeft, ik heb n beetje een spinnenprobleem.
Samen vegen we de spinnen weg en ik breek de rest van mijn drijfnatte tent op.
Ik kom niet weg voordat we adressen hebben uitgewisseld en ik plechtig beloofd heb, langs te komen wanneer ik in de buurt ben.
Van Letaba naar Satara
Dit is een prachtige weg en ik krijg een beetje mn zelfvertrouwen terug.
De olifanten die ik zie, zijn niet meer zo heel groot en zelfs een stuk relaxter.
Ik begin er weer plezier in de krijgen en zie zowaar wat wild.
Een Ranger houdt me staande en verteld me dat er ongeveer een kilometer verderop een luipaard ligt.
Als ik m gevonden heb, gaat mevrouw luipaard net aan de wandel, ik vang nog een mooie glimp op en dan verdwijnt ze in de bush.
Toch maar weer mooi gezien.

Satara heeft veel minder schaduw en een ruime camping.
Ik zet mn tent op en in een uurtje is alles weer droog.
Een mooi ritje is van Satara naar Orpen, ik hoopte hier wat ontvangst te kunnen krijgen op mn telefoon omdat t dicht bij de bewoonde wereld is, maar helaas.
Op n bankje bij t koffiebarretje kom ik twee mensen tegen die mij gisteren gezien hebben in het restaurant.
Och ja ze zaten naast mij, spare ribs voor meneer en een salade voor mevrouw.
Ze komen uit Schotland, wat je nog kunt horen, maar wonen al 45 jaar hier.
Ook hier zitten we weer zomaar 1,5 uur te kletsen.
Ik rij weer terug naar de campsite en lig nog maar net met mn e-reader in mn hangmat of er komt een mevrouw aan.
“Ik ben zo jaloers op jou, dit is het ware leven, een tentje en een hangmat, en wij maar steeds die caravan opnieuw installeren”. En dan gaat ze weer….
Een man in een rode auto zwaait, dat valt nogal op, de auto's zijn hier bijna allemaal wit of grijs.
Een gekleurde auto is namelijk veel duurder.

Satara naar Lower Sabie
Weer gaat het regenen, maar dit is alleen maar goed, het heeft hier 14 maanden niet geregend en de dieren lagen hier en daar al dood langs de weg.
Vervolg is dat de grond nu zo is uitgedroogd en gehard dat t water niet wordt opgezogen en alles over stroomt.
Ik ben dus nu aan het proberen om mijn laatste stop, Crocodile Bridge, om te boeken naar iets anders.
Crocodile Bridge staat erom bekend dat als er overstromingen zijn, je daar niet meer weg kunt.
Morgen dus even kijken of ze ergens een plaatsje hebben.

Onderweg sta ik te kijken naar twee steenbokkies, een rode auto stopt naast me.
Of alles goed gaat met mij, “want toen het vannacht zo ging regenen moest ik meteen aan je kleine tentje denken” hahaha, ik heb nogal bekijks hier….

Inmiddels heb ik al veel gezien, leeuwen, luipaard, een rock python die net een heel hert naar binnen heeft geslokt, toevallig omdat ik Linda en 'dinges' tegen kwam, zij hebben mij aangewezen waar hij lag, morgen komen ze ook naar Lower Sabie, dan is t niet meer zo heet en kan ik mooi mee-eten volgens 'dinges'. (hoe heet die man nou toch???)

Eigenlijk qua big 5 mis ik alleen de Rhino's nog, morgen weer verder….
Voor nu maar weer mn tent in, tis al 20.30 :-)





Het omboeken is gelukt, ik ben nu voor mijn laatste nachtje in Skukuza.
Hoewel voor het weer was t niet echt nodig, tis inmiddels weer goed heet.
Gisteren nog een mooi ritje gemaakt van Lower Sabie naar Crocodiel Bridge, daar de gate uitgegaan en ff wezen shoppen in Malelane, daar de gate weer in en terug naar Lower Sabie.

Nou ik vroeg om neushoorns en dan krijg ik ze ook.
Vijf stuks een beetje van de weg af in de bush.
Voor een van de big5 wordt altijd gretig gestopt en iedereen wil die perfecte foto.
Zo ook de man voor mij en zeker de man achter mij.
In tegenovergestelde richting komt een bus.
Lekker dan, nu sta ik klemvast.
De neushoorns willen duidelijk de weg oversteken maar de man voor mij geeft ze geen ruimte.
Dan zal ik wel achteruit gaan, maar verder dan een metertje kan ik niet, daar staat de achterbuurman.
Hij heeft alleen oog voor zijn camera en ik probeer zijn aandacht te trekken zodat hij ook achteruit gaat.
De neushoorns beginnen een beetje geïrriteerd tegen elkaar aan te lopen, elkaar weg te duwen.
Ik schuif mijn auto zacht tegen zijn bumper, tja je kunt nu niet gaan toeteren en mijn handgebaren zag hij niet.
Eindelijk heeft hij t door en gaat ie achteruit.
De auto voor mij gaat een stukje vooruit en zo kan er tonnen neushoorn oversteken zonder een gaatje in een van de auto's te prikken.
Als de bus een stukje achteruit gaat om ook een beter beeld te krijgen, zie ik mijn kans schoon en slinger er tussendoor om te ontsnappen.
Leuk, foto's van neushoorns, maar ik kom er vast wel meer tegen….

Vandaag dus van Lower Sabi naar Skukuza en ook op weg hierheen nog enkele neushorns gezien, verder niet veel bijzonders.
Tijdens mijn koffiepauze bij Thsjokwane gaat een aapje er met mijn restje cake vandoor, hij valt nog even aan op een bord vol eten van de buren en rent dan richting prullenbak.
Verbouwereerd kijken we elkaar aan, klaar met de koffiepauze, klaar voor een zwembad….

Ik heb besloten dat t mooi geweest is, nu nog een beetje vakantie houden, vanavond nog een hapje in het vernieuwde restaurant en dan alles maar weer even herpakken.
De auto zal morgen ook een wasbeurt moeten hebben, er ligt meer zand in de auto dan erbuiten.
Daarna durf ik m wel weer terug te brengen, hopend dat ze dat krasje niet gaan zien :-p

Allemaal reuze bedankt voor de leuke berichten, ik heb ze met veel plezier gelezen.
Eenmaal thuis ga ik kennismaken David Redeker en Benjamin Hohnen, en ik geloof dat ik Kim en Boushma alweer mag feliciteren.
Zo zie je maar, alles gaat gewoon door als je op reis bent...maar ook leker om weer thuis te komen.

Tot snel
Liefs Petra


Ps ik zal thuis, met wat sneller internet, nog wat foto en film in een youtube-je zetten en dien sturen via deze site.